Dag 118 t/m 120, Ambon , Maluku

Ambon  18 maart t/m 20 maart

Dag 1

Wakker worden didi, de wekker gaat. We moeten opstaan want we vertrekken richting de molukken. De eerste paar dagen blijven we in het huis van tante tina en oom felix in Hutumuri. We trekken ons aan en worden met de taxi van het hotel naar de luchthaven van bali gebracht. We vliegen met lion air en omdat we goedkope vluchten wilden moeten we twee keer overstappen. Bali - surabaya - makassar - ambon. We moeten de eerste keer twee uur wachten en de tweede keer 40 minuten dus al met al valt het wel mee. Op de luchthavens vermaken we ons met wat wandelen en mensen bekijken. Vanaf Makassar valt al op dat er weinig toeristen zijn en wij zo'n beetje de enige semi blanken zijn. En dan wanneer we landen op Ambon is het helemaal duidelijk want we worden echt van alle kanten bekeken en ik denk dat vooral de witte kinderen het meeste aandacht trekken.

Opa Tata staat ons op te wachten en familie is er met de auto om ons op te halen. Het is ongeveer een uurtje rijden naar hutumuri en het ligt dus echt wel een stukje van ambon stad. Je rijd mooi door de bergen en wat kleine dorpjes. Ik herken heel veel dingen op de weg van de luchthaven naar hutumuri en veel zaken doen me denken aan de laatste keer dat ik hier was met pap en gino tijdens onze voetbalreis en de keer met zita. Vraag mij ook af hoe het voetbalstadion er nu bij ligt maar misschien gaan we er deze week een keer kijken. We rijden door wat kampongs en uiteindelijk komen we in Hutumuri aan. We moeten een hele stijl bergje op want het huis ligt net wat boven het dorp. Het is een heel mooi huis met een blauw dak en een grote mooie tuin. We maken kennis met Claartje ( lala) en de rest. We drinken wat koffie en onze taalbarierre is direct merkbaar. Had ik maar vroeger geluisterd en Maleise les gevolgd toen pap het zei. Met wat hand en voeten werk basis molukse woordjes komen we er wel en omdat je moet pik je het ook snel op.

Savond's komt Elsa, de dochter , op bezoek en zij spreekt goed engels en treed dus af en toe op als tolk, hahaha.  We gaan nog even naar het strand kijken en maken kennis met de eerste varkentjes.  Overal in het dorp lopen varkens rond, groot , klein, families heel leuk om te zien. De locale kids spelen allemaal in de zee en komen langzaam dichtbij om te kijken wie we zijn. Al snel roepen ze cantik cantik (mooi) naar Joli, Juna en Jessa. Wat roepen die pap ? Dat jullie mooi zijn schatjes, hahaha, en ze worden verlegen. Ik vraag de kids, mau bermain? ( willen jullie spelen) en ze lachen verlegen terug. Wanneer we terug gaan naar het huisje staat het avond eten al klaar. Rijst , kip, groenten en perkandel. Heerlijk smullen dus. Er is zelfs ranja voor de kids.

We eten apart van de rest en dat vinden de kids een beetje raar, want in nederland eet je toch altijd samen met je gasten pap. Ja klopt Joli maar hier zorgen ze eerst voor jou en daarna eten ze zelf pas. Ik heb dit ook altijd vreemd gevonden en begrijp waarom de kids het gek vinden. Juna vraagt hebben ze hier spekkoek en de tantes reageren direct ada, ja dat hebben ze hier. Spekkoek is dus een woord wat ze direct begrijpen en deze zal morgen gekocht worden. Na het eten gaan we gezellig buiten zitten met z'n allen buiten op de veranda zitten en genieten van het uitzicht op de zee. We drinken lekker wat koffie en op een gegeven moment wordt gevraagd op ik sopi wil. Sopi is sterke eigengemaakte alcohol. Och ja laten we het proberen. Ik geef ze 50000 en de sopi wordt gehaald. Een liters fles cola alleen dan gevuld met sopi. Opa tata en ik zijn de enige die drinken en naar een paar glaasjes wordt mijn indonesisch en zijn engels/nederlands steeds beter en lijken we ons te verstaan. Wat een sterk spul maar hij blijft maar schenken en ik wil niet onbeschoft zijn dus drink ik maar mee. Het smaakt een beetje naar benzine hahaha en je wordt er langzaam zat van. Na een paar uurtjes is de fles leeg en wordt het tijd om maar eens naar bed te gaan. Romaine en de kids slapen al dus opa tata en ik sluiten de deuren.

Dag 2

Wanneer ik smorgens wakker wordt voel ik mij niet echt topfit en na het ontbijt om 9.00 uur moet ik echt even gaan liggen. Om 11.00 uur maakt romaine mij wakker en ik voel mij nog bagger. Opa tata wordt pas smiddags wakker en ik beloof mijzelf niet meer zoveel sopi te drinken. Na wat ibu gaat de hoofdpijn weg en besluiten we het dorp te verkennen. Om 13.00 uur begint namelijk de zondagsschool in de kerk en we zijn uitgenodigd om te komen kijken. Ik kan mij er niks bij voorstellen maar ben wel nieuwsgierig. We gaan dus even kijken en wanneer we aankomen zien we de kerk helemaal vol zitten met kinderen die allemaal zingen en lol hebben. Ze lopen allemaal met bijbel in hun hand. Erg mooi om te zien maar na een uurtje vinden de kids het welletjes en gaan we weer een stukje wandelen. Zie youtube voor een leuk filmpje.  

Even bergje op en bergje af, goed voor de beentjes. We halen wat simkaartjes zodat we internet hebben en we kunnen appen. Natuurlijk koop ik ook wat snoep etc voor elsa en robbert (broertje elsa). De kids hebben veel plezier met elsa en spelen de hele dag met haar. Elsa studeert nog en loopt op dit moment stage bij een hotel. Morgen moet ze weer werken maar vandaag kan ze veel tijd met ons doorbrengen. Ik merk dat het engels van Joli en Juna steeds beter wordt en dat ze leuke gesprekken hebben met Elsa. Pap , pap weet je hoe laat elsa naar school/werk moet ? Nee, vertel. Ze staat om 04.00 uur op en moet om 05.00 beginnen en dan tot 15.00 uur werken. Ja schatjes zo kan het ook. Elsa is inmiddels 17 en dus ga je wat langer naar school en aangezien de school een uur reizen is moet ze vroeg weg. Voor de rest doen we vandaag niet veel. We eten smiddags nog wat en savonds hebben ze zelfs frietjes genaakt voor de kids. De kids spelen veel met elsa en ze vlechten elkaar de haren etc. We worden erg verwend en willen graag helpen met de afwas etc maar ze willen alles zelf doen. Af en toen als we ze te snel af zijn kunnen we helpen en dan doen we dat natuurlijk ook hahaha.

Savonds nog wat koffie en rustig wat zitten buiten terwijl Opa tata alle tuinbladeren etc in vuur steekt. Het ruikt heerlijk en ziet er mooi uit en verjaagt de muggen. We gaan op tijd naar bed want morgen doen we een rondje ambon. Selamat tidur. 

Dag 3

Smorgens lekker ontbijten en daarna naar ambod stad. We moeten wat boodschappen doen voor in hulaliu want romaine doet de adat en we willen dus wat gebak etc meenemen. De tantes gaan mee en wanneer we in ambon stad aankomen besluiten we eerst even wat mooie plekken te bezichtigen. We beginnen bij het park en beeld van martha de vrijheidstrijdster voor de molukken. Vanuit daar heb je mooi uitzicht over ambon stad. Wanneer we bij die plek komen herken ik het direct. Hier ben ik met pap en gino en zita geweest. Ik zie de tafel waar ik samen met pap en gino op zat en voel wat emoties op komen.

Het is bloed heet en de kids willen verder dus we maken snel even wat foto's en we gaan weer verder. Volgende stop, het voetbal stadion. We benaderen het van boven omdat daar een poortje open is en lopen naar de tribune. Vanuit daar kijken we over het stadion uit en kijk ik naar de plek waar ik samen met pap zat en dan kan ik het niet meer houden. Het wordt mij teveel en de tranen rollen over mijn wangen. Hoe kan het nu allemaal gebeurt zijn en waarom hebben onze ouders ons zo vroeg moeten verlaten  zijn de vragen die weer boven komen. Ik zie hem op het veld staan coachen en mijzelf en gino de wedstrijd tegen het Moluks sterrenteam spelen. Wat was dit mooi en fijn om dit mee te hebben mogen maken met pap. De tranen blijven nog even lopen en de kids en main omhelzen mij. Wat een klote gevoel, maar het zal wel weer een onderdeel zijn van het verwerkingsproces. Pap ik mis je en bedankt dat je ons toen die voetbalreis hebt laten meemaken!

Het is helaas tijd om verder te gaan. We gaan naar het oog van ambon. Een groot gat in een rots wat vroeger een toeristische trekpleister was. Je merkt aan alles op ambon dat er ooit toerisme was maar ik heb in de laaste paar dagen nog niet één blanke gezien. Er is geen toerisme meer en alle ooit toeristische plekken liggen er verlaten bij. Hoe komt dit en waarom is het niet meer in trek? Het is hier zo mooi en er is zoveel te doen. Wat is de rede dat het toerisme er niet meer komt? We gaan weer verder want we moeten namelijk inkopen doen en we gaan naar een bakkerij, toko en supermarkt om alles te kopen. Het is inmiddels begonnen te regenen dus natsepa beach en rujak eten slaan we even over tot de volgende keer. We gaan nog even naar een groot overdekt shoppingmall waar de kids kunnen spelen in zo'n speelhal en we eten daar even een hapje. Daarna weer terug naar Hutumuri en genieten van de omgeving daar. Een beetje op tijd naar bed want morgen vertrekken we vroeg naar Hulaliu. Wat een heerlijke dag op ambon en ik raad echt iedreen toch eens een kijkje te gaan nemen hier. Misschien zit de angst bij de toerist er nog steeds in vanwege de oorlog meer dag 15 jaar geleden maar het is hier veilig en de mensen ontvangen jullie graag.