Dag 124 t/m 126 Ambon 2, Maluku

Ambon deel 2  24t/m26 maart dag 124 t/m dag 126

We komen aan op ambon en besluiten direct door te rijden naar het dorpje waai om de kids de grote alen te laten zien. Wanneer we aankomen ziet het er nog hetzelfde uit als 5 jaar geleden maar je kunt merken dat ook hier niet veel toeristen meer komen. De dames staan zelfs de was te doen in de rivier met alen. Maar goed we gaan op zoek naar een alen man want hij lokt ze met eieren. Op eerste zicht zie je namelijk geen alen want ze verstoppen zich onder de randen van de rivier. Wanneer de man de rivier in loopt en een ei onder water houdt komen de alen naar buiten. Ze zijn erg lang en de kids twijfelen om er in te gaan maar papa geeft het voorbeeld en de kids volgen als snel. Ze glibberen tussen je benen door en je kunt ze aanraken. Ze zijn heel glad en glibberig. Ze slikken de eieren in en spugen de schalen er weer uit. We gaan een stukje verder op de rivier in en daar zitten er wel 20. Ok hier weer het water in en ze aanraken. De kids vinden het leuk maar ook erg spannend. Vanuit waai rijden we naar natsepa beach om daar wat lekkere rudjak te eten. Romaine en de kids hebben het nog nooit gehad maar vinden het heerlijk. En dan opeens roept Juna, kijk een dolfijn. We kijken allemaal maar we zien in eerste instantie niks. Daarna zie ook de damen van het eettentje het maar het is geen dolfijn maar een zeeleeuw. En ja we zien hem allemaal, hij komt op en gaat weer onder. Hij is redelijk groot van formaat en we denken zelfs dat het er twee waren. De kids kijken nog even en wij likken het bakje van de rudjak schoon hahah. Daarna rijden we naar Hutumuri naar het huis van tante tina en oom felix. In de komende paar dagen relaxen we wat en gaan we nog even ambon stad in. Natuurlijk even naar alle toeristische trekpleisters en winkels en we gaan even op bezoek bij de familie Hataleibessy waar we de vorige keer samen met pap zijn blijven slapen. Eerst de matahari door op zoek naar koopjes en vervolgens met de becak naar de familie hataleibessy. De kids vinden de becak (fiets taxi) geweldig en zo weer een ervaring rijker.  Inmiddels zijn zowel de vader en moeder van het gezin overleden en leven de kinderen in het huis. Toch gaan we even op bezoek om bij te kletsen en de kids te laten zien waar mijn opa en oma en hun opa sliepen als ze in ambon waren. Wanneer we bij het huis aankomen roept Meggy gelijk vanuit het balkon , didi is that you. Ja ze herkennen me nog en we komen onaangekondigd dus worden en snel gebakken bananen en wat fris gehaald. Het babytje dat toentertijd in een zelfgefabriceerde schommel wieg hing is inmiddels 5 jaar oud. We kletsen wat bij en gaan vervolgens weer verder met onze ronde door ambon. Ze vonden het geweldig dat we zo maar even op bezoek kwamen en de volgende keer moeten we weer bij hun komen slapen was het verzoek. We komen terecht bij een shoppingmall en lopen daar wat rond. Wanneer we buiten op de taxi staan te  wachten verzamelt zich een groep jeugd om mij heen en we raken aan de praat. Wanneer blijkt dat mijn roots in hulaliu liggen vormt zich al snel een groep om ons heen met mede hulaliulezen en starten de fotosessies. Erg lachen en je merkt aan zulke dingen dat er niet echt veel toeristen op de molukken komen. De kids vragen, pap ken je die mensen? Nee schatjes dat zijn fans en ik ken echt niet al mijn fans hahahaha. Voor de rest doen we eigenlijk weinig deze laatste dagen op ambon. Gewoon genieten van de mensen en de sfeer om ons heen. We eten en drinken nog een avond gezellig met familie van tante Tina uit nederland die ook in Hutumuri zijn en voor je het weet vliegen we alweer terug naar bali. Zou ik op de Molukken kunnen leven : JA. Zouden romaine en de kids het kunnen : ?? Het enige nadeel van het reizen is dat je steeds weer verder gaat terwijl het ergens heel mooi kan zijn maar je kunt natuurlijk altijd terug. Voor nu is het goed zo en willen we de kids gewoon kennis laten maken met de rest van de wereld en hun laten zien dat Nederland en de Nederlandse waarden en normen niet de enige zijn. 

We willen bij deze nogmaals tante tina en oom felix bedanken voor het verblijf in hun mooie huis en alle zorg voor en over ons. 

Terima Kasih Banjak!