Dag 47 t/m 50, klong prao beach , Magic resort

Didi verteld:

TOEVAL BESTAAT NIET

Ik vat een aantal dagen even samen omdat het voornamelijk lekker luie niks doen dagen waren op en om het strand.

De 2e januari hebben we heerlijk doorgebracht met zwemmen, een lekker lunch en avond eten op het strand. De kids hebben zich vermaakt met wat tekeningen maken, huiswerk maken en het schrijven van een brief naar hun klasgenootjes. Dit schrijven van deze brieven vonden ze lastiger dan ik gedacht had. Ze herinneren zich nog wel het een en ander van alles op de reis maar je merkt dat kinderen echt in het nu leven. Ze denken niet na over wat ze gisteren gedaan hebben of over wat we morgen gaan doen. ze zijn voornamelijk bezig met gewoon de dag minuut voor minuut door te komen. We moesten ze dus even op gang helpen maar als snel ging het schrijven va de brieven erg goed en vonden ze het leuk. Je ziet ze ook genieten als ze nadenken over de leuke en minder leuke dingen tijdens de reis. De eerste dag hebben we de helft van de brief gemaakt. de da erna de rest afgemaakt, op papier gezet en de brief mooi gemaakt met tekeningen. Het was zeker een goede oefening voor hun om hun ervaringen en emoties op papier te zetten. Gaan we vaker doen.  

Tijdens deze dagen hebben we ook een stel uit canada ontmoet. Beide van Iranese afkomst en wonen in Vancouver. ze hebben daar een groothandel in kleding. Ze trainen beide dagelijks buiten maar vooral de man valt erg op. Hij is schat ik zo'n 55 jaar maar ziet er nog topfit uit. Ik zie hem elke dag trainen, push-ups, buikspieren etc. en dat motiveert mij om toch ook maar eens wat te gaan bewegen. Ga dus lekker een stuk rennen en creëer mijn onderwater weerstand training om de spiertjes toch wat fit te houden.  ik hoor jullie denken. Wat is een onderwater weerstand training ? Nou gewoon dezelfde oefeningen doen die je op fitness apparaten doet alleen dan met de weerstand van het water. Romaine staat elke morgen vroeg op en doet de zonnegroet en ik geniet hier volop van. Ik ga een dezer dagen denk ik maar eens mee proberen te doen. We hebben kei gezellige gesprekken met de canadezen en we hebben dus weer een logeer adres erbij in canada. Ook de verschillen tussen Canada en Nederland komen uitvoerig aan bod en ik krijg toch echt steeds meer het gevoel dat we in het verkeerde land wonen. Geen ziektekosten, geen wegenbelasting, max 22% inkomstenbelasting, kinderbijslag van 300 dollar per kind per maand tot de 18 en zo nog een tal van andere zaken.

Je hoort vaak mensen zeggen toeval bestaat niet. Heel gek inderdaad want de canadezen hebben een groothandel die heet: Joli Clothing. gewoon precies hetzelfde gespeld als Joli haar naam en die ontmoet je dan op koh chang. Ik vind het heerlijk om met zoveel verschillende mensen te spreken en ik leer dagelijks van iedereen wat. Alex geeft mij de beste tip ooit. Drink rum met spa rood en nooit meer met cola. Ik besluit dan ook vanaf nu alleen nog maar rum met spa rood en een limoen te drinken want de cola is inderdaad niet zo goed voor de vet rolletjes en de gezondheid hahaha. Hij raad mij ook een boek van Erich Fromm ( to have or to be? ) aan om te lezen wat mij ook zeer interessant lijkt. zo pik je steeds nieuwe dingen op.

De 3e komt Gino aan bij ons dus de kids besluiten nog hun kamer te versieren met de kerstversiering die we nog over hadden. Het poetspersoneel helpt hun een handje mee door de handdoeken en bloemetjes toe te voegen. Ik verheug mij ook erg op de komst van Gino want dan zijn we eindelijk samen als gezin.

3 februari; weer toeval ?
De kamer is versierd en alles is klaar voor Gino om te komen. We zijn net wat aan het spelen in de zee en we zien het busje stoppen waar Gino mee gebracht wordt. We hebben veel te vertellen aan elkaar want hij heeft inmiddels het huis van pap en mam gekocht en is al flink aan het verbouwen en andersom willen wij natuurlijk onze verhalen vertellen over de reis tot nu toe. Weer een gevalletje toeval bestaat niet ? Heel vreemd maar op de dag dat Gino aankomt en wij dus samen zijn met z'n allen ontvangen we het geld van de erfenis op onze rekeningen. Het is bijna een jaar later na het overlijden van pap en dan komt het precies zo uit dat we op koh chang wanneer we bijna 1 jaar later samen komen dus ook eindelijk het hele financiële stuk kunnen afsluiten en ik voel een druk van mijn schouders vallen omdat nu mijn taak als oudste wat betreft de afhandeling van alles er nu eindelijk op zit. Was toch wat meer werk dan ik verwacht had maar de Thaise zon doet mij goed en ik wordt gelukkig weer steeds meer zen :-). We maken er een gezellige avond van en drinker er een paar (lees veel). Heerlijk gevoel om nu eindelijk aan ons zo lang gewenste avontuur te kunnen beginnen.

Voor de rest doen we deze dagen weinig. De kids hebben hun huisdieren gevangen, mooie krabben in schelp,  en deze plaatsten ze in een afwasteil bij hun huisje. Ze vermaken zich hier uren mee. Zelfs Kajo wind het geweldig en steekt zijn vingertjes maar al te graag in de schelp om de krab te aaien. We gaan nog een avond naar lonely beach met Gino en Chantal en eten en drinken daar wat in een gezellig tentje. Echt Thais, lekker zittend op de grond een wat live muziek van een lokaal bandje. Jessa vind de zangeres heel mooi en goed en zit voor aan het podium, bijna in extase, te genieten van de muziek. Ze heeft een mooie hese stem met een aparte sound. Dit zijn de heerlijke momenten dat je ziet hoe jezelf en jouw kinderen kunnen genieten van zoiets simpels en realiseer je je weer dat je dit eigenlijk te weinig hebt gedaan.  

We besluiten tevens om de 7e naar het volgende eiland, Koh Kood (spreek uit als koh kut) te gaan dus boeken we de tickets van de speedboat. Koh kut schijnt erg mooi maar ook heel rustig te zijn, maar dat is wel lekker want de 14e moeten wij i.v.m. onze visums alweer Thailand verlaten en zullen wij beginnen met wat reizen door Cambodja, Vietnam en de Filipijnen. Ik loop nu wel weer erg ver vooruit dus nu maar eerst eens genieten van de rest van deze dag.