Dag 11: Mae Nam, Silent beach treehouse

Romaine verteld:

Het is vandaag zondag.

We hebben lekker geslapen, maar ik word weer met een bonkend hoofd wakker.  Bij het ontbijt neem ik dus koffie en wat denk je, het werkt!!! Eindelijk een half uurtje later is de hoofdpijn weg. Hoe lekker is dat. 

Blijkbaar is het op zondag wat drukker bij ons guesthouse. Niet te druk, maar wel wat leven in de brouwerij.

We hebben in de zee gezwommen en wat spelletjes gedaan op het strand. In de namiddag zijn we weer een strandwandeling gaan maken.

We hebben geleerd van de eerste wandeling, dus vertrekken we wat later. Het water is  al aan het terugtrekken en hoeven we niet meer door het diepe water te lopen.

We gaan toch nog een kijkje nemen bij het guesthouse dat we de vorige keer voorbij zijn gelopen. Het krijgt goede recensie op internet en het heeft een zwembad.

We vinden het deze keer wel, na een half uurtje wandelen. De recensie snappen we niet. Oke, het heeft een zwembad, maar voor de rest totaal geen sfeer en het ligt aan een uitham van de zee. Er is dus stilstaand water, dus muggen, dus Romaine: not so happy. Aangezien ik altijd lek word geprikt.

We wandelen terug over de straat. Nog even bij de Seven-eleven naar binnen voor wat chips en appelsap en dan weer naar ons eigen hutje. Dit blijft tot nu toe nog altijd het mooiste.

Joli heeft nu hoofdpijn. We hebben de hele tijd in de zon gewandeld en Joli had niets op haar hoofd. Hier voel je de zon 10 keer heftiger dan bij ons. Ik heb Joli gemasseerd, ze heeft yoga met mij gedaan, water gedronken en is daarna even gaan slapen. Daarna ging het wel weer.

s' Avonds bij het restaurantje hier wat gegeten, nog wat gekaart en daarna naar bed gegaan. Het nadeel hier is (geen idee of ik dit al eerder heb verteld) ze sluiten om 21.30 af. De bar en het restaurant. Je krijgt dan dus niets meer en er is ook niemand meer. Didi en ik vragen ons echt af waar alle gasten dan zijn. Wij zijn elke avond de enigste die hier nog zitten.

Voor nu truste.