Dag 138; A shark story !

Romaine vertelt;

Vanmorgen hebben we met z'n allen een strandwandeling gemaakt met de honden. Je mag hier met de auto op verschillende delen het strand oprijden, dus dat deed Lance. Dit was echt tof. De jeep kan zelf over rotsen. Dat is wel erg hobbelig, maar het kan. 
Na de ochtendwandeling zijn we teruggereden en heeft Lance voor ons een echt aussie ontbijt gemaakt. 
De bbq ging aan. Worst, spek en een soort kaas gingen op de bbq. Voor mij was het een beetje te veel van het goede, maar didi vond het heerlijk. 
Na het ontbijt werd de jeep van Lance ingeruimd met alles wat we nodig hadden en zijn we met z'n allen naar het strand gereden. 
Aangekomen op het strand werd de hengel uitgegooid. Wie weet vangen we een lekker visje voor vanavond. De strandstoelen werden neergezet, de koelbox met veel lekkers kwam tevoorschijn, de paddle boards werden van het dak van de jeep gehaald. Jodi en Lance hadden echt overal aan gedacht. Een heerlijke dag op het strand. 
Didi, Joli en ik hebben het paddle boarden uitgeprobeerd. Ik zal zeggen: het ziet er makkelijker uit dan dat het is, maar uiteindelijk lukte. Achteraf bleek dat Jodi ons eerst het 'moeilijke' board heeft gegeven, want ze vond het leuk om ons te zien vallen, hmmmm not funny!!! Hihihi. 
Didi heeft tijdens een val van het board zijn voet flink verwond. Een diepe snee onder zijn voet. Dat zal wat worden. Mannen en een wond(je), hihihi. 
Juna en Jessa wilde niet in de zee, want ze zijn bang dat er haaien zwemmen. Die zwemmen er ook, maar ze komen meestal niet voorbij de golven. Dus vooraan in de zee, waar wij hebben gepaddleboard zijn geen haaien. Tenminste....... 
Met de hengel vangen we eerst een flathead. Juna mocht de vis uit de zee hengelen. Hij was groot genoeg, dus mochten we die bewaren voor de bbq vanavond. Alles wat je vangt moet van bepaald formaat zijn. Als ze nog te klein zijn moeten ze terug de zee in. Dit voor het behoud van de populatie. Eééé, we leren hier van alles. 
Lance keurde de vis goed, haalde het haakje uit z'n lip, deed hem in een emmer, om hem later schoon te maken. 
Hup, daar ging de hengel weer uit de zee in. En toen......
Een klein uurtje later hadden we weer beet. Deze keer wilde Didi de vis eruit halen. Het kostte Didi behoorlijk wat moeite om de vis eruit te krijgen. Lance kwam helpen en zei dat het een grote vis moest zijn. De kids riepen: dadelijk is het een haai!!! Wij zeiden: nee, dat kan niet. Of toch...... 
Des te dichterbij de vis kwam, des te meer we het idee kregen dat het daadwerkelijk een haai was. Lance zag het als eerste en riep: it's a shark!!! 
Even later was de haai op het droge. 
Het was gelukkig een kleintje, maar wat een power. Eén en al spier zo'n haai. Wat een belevenis. 
We konden de haai nu van heel dichtbij bekijken en zelf aanraken. De tanden zag je niet goed, die waren een soort van 'naar binnen geklapt'. Vreemde oogjes. Net twee zwarte kraaltjes. De huid voelde vreemd aan. Als je de ene kant op wrijft is ie super glad en de andere kant op lijkt het net een stuk grof schuurpapier. 
Uiteindelijk moest de haai terug de zee in. Juna begreep niet waarom. Terug????? Dan word hij groot en kan hij mensen aanvallen, dat was Juna's beredenering. En terecht, vind ik.
Maar het antwoord van een aussie: Deze soort is te klein om mensen aan te vallen en that's nature, babe. 
De meiden zijn niet meer in de zee geweest en ik heb alleen nog wat pootje gebaad, hihihi. Terwijl Lance zijn paddle board opspringt en tot ver de zee op paddled. Voor ons echt onbegrijpelijk. 
Oké, de kans is echt super klein dat een haai je aanvalt (dat heb ik gegoogled en Google weet alles, toch???) Mocht een haai aanvallen, dan verwond hij je alleen maar. Heel soms heeft dat een dodelijk gevolg. Oooo, maar dan.... 
Nou, het zal allemaal wel. Ik vind het toch wel een beetje eng. 
O, ja, dat was ik bijna vergeten. Iets verder op stond ook een man te vissen. (By the way: Als je hier geen hengel hebt, hoor je er niet bij). En weet je wat hij ving..... een stingray. Vertaling: een pijlstaart rog. Nog zo'n beest wat dodelijk 'kan' zijn. En dat zwemt hier allemaal 'dood' leuk in de zee. 
Wel mooi om zo'n stingray van dichtbij te zien. Ook deze ging terug de zee in. Een beschermd soort. 
Juna zal wel gedacht hebben: wtf !!!! Hahaha. Er zijn gelukkig ook stranden met speciale netten, zodat je veilig de zee in kan. 
We zijn nog tot een uur of 17.00 op het strand gebleven. Super genoten.
De meiden en ik zhebben met Jodi ook nog acro yoga op het strand gedaan. 
Ik moet zeggen: als je eenmaal het vertrouwen in de ander hebt is het erg leuk om te doen. De kids vertrouwen Jodi al snel. Bij mij duurde het wat langer. Ik ben een stuk zwaarder en dat gewicht moet ze maar in de lucht zien te houden. Het gaat om balans en kracht. Jodi heeft behoorlijk veel kracht. Eerst lifte ze mij op en daarna nam ze Didi ook nog op haar schouders. Nogmaals: echt leuk om te doen, acro yoga.