Dag 180: Er is er 1 jarig, hoera!!!

Er is er 1 jarig hoera, hoera, dat kun je wel zien dat is JESSA.

Zo laat als dat Jessa ging slapen, zo vroeg was ze wakker. 
Niks ontbijt op bed. Nee, Jessa wilt cadeautjes op bed. Eerst Joli en Juna wakker gemaakt, snel lang zal ze leven gezongen, want Jes had geen geduld meer.               Van je rats, rits, rats en binnen no time had Jes alle 20 cadeautjes uitgepakt. 

Buiten op het balkon lekker ontbeten. Croissantjes en zo, maar Jes had geen honger. Ze wilde met haar cadeautjes spelen. Na het ontbijt wilde de dame haar taart al eten, maar daar heb ik een stokje voor gestoken. Eerst wat spelen en zwemmen. Daarna kunnen we de taart eten. 
Jes had een duikbril gekregen, dus die ging mee naar het zwembad. 
Tegen 11 uur kwamen de meiden terug en toen wilde Jessa toch echt haar taart. Zo gezegd, zo gedaan. 

De meiden vonden de taart heerlijk. Roze, met cake en van binnen crème met aardbei. Lekker zoet. 1 taart(je) met z'n vijven, helemaal op. De buikjes waren goed gevuld. 
En wat nu? Wat gaan we nu doen?                                                                           Jessa wilt graag naar een dierentuin. In de buurt van ons is Hartleys crocodile adventure. Hier kun je kangoeroe's en cassowary's voeren, krokodillen en slangen show zien, een rondvaart tussen de krokodillen maken. Kortom er valt van alles te beleven, maar er is 1 minpunt(je), het is ook een crocodile farm. Ze kweken krokodillen voor de verkoop. 
Van verschillende mensen hebben we echter gehoord dat Hartleys de moeite waard is om te bezoeken, dus alle ballen verzamelen en op naar Hartleys. 

Het is een klein uurtje rijden. 
We zijn nog niet binnen of er komt een medewerker met een babykrokodil op z'n arm voorbij gelopen. De meiden: oooooh, wat lief. Ze mogen hem even aaien. Het bekje is dicht getapet. Gelukkig, want anders: ooooh, wat lief, hap, snap, vinger weg, hihihi. 
Bij de kassa krijgen we een plattegrond mee en de route die we het beste kunnen volgen, zodat we alle shows kunnen zien.
Eerst een korte wandeling door het park tussen de krokodillen. Er zijn d'r ontzettend veel hier en ze liggen er super bij( de krokodillen). Mooie natuurlijke omgeving, veel plek. Ziet er waan uit. Niets te zien van een crocodile farm. 

Om half 2 begint de crocodile farm tour. We gaan er naartoe. Hier wordt tekst en uitleg gegeven over Hartleys. Het is een beetje saai voor de meiden, maar didi en ik zijn nieuwsgierig. We lopen naar de plek waar de uitleg wordt gegeven. Daar verteld een medewerker dat we hem kunnen volgen. Via een hek komen we uit bij een tribune waar we plaats mogen nemen. Er zijn verschillende basins met heel veel krokodillen erin. Dit lijkt al meer op een crocodile farm. 

 
Open en eerlijk vertelt de man hoe het bedrijf functioneert.
Uiteindelijk komt het hier op neer: 
Vroeger werd er veel gejaagd op krokodillen. Dit was toen nog legaal. 
De eigenaar van Hartleys jaagde ook op krokodillen. Na jaren te hebben gejaagd merkte de eigenaar dat de krokodillen populatie in het wild afnam.
Om te zorgen dat de krokodillen populatie in het wild behouden zou blijven, is de eigenaar van Hartleys de krokodillen in gevangenschap gaan fokken. Hij was de eerste in Australië. Dit trok de aandacht van de filmindustrie en die maakte documentaires over Hartleys en de krokodillen.
Hierdoor is er uiteindelijk in 1974 een verbod gekomen om op krokodillen in het wild te jagen. CHAPEAU!!!
Tegenwoordig fokken ze bij Hartleys nog steeds krokodillen. De vraag naar de huid en het vlees blijft EN het levert veel geld op.
De basins met krokodillen waar we nu, vanuit de tribune, op uitkijken, dat zijn dus de krokodillen voor de productie. 
Okeeeeeé, dit vind ik ?????
(Wetende dat deze krokodillen 1,5 tot 3 jaar na hun geboorte enorm veel geld opleveren voor Hartleys, maar..... als dit niet wordt gedaan, er in het wild weer zal worden gestroopt).

Dit zijn van die dingen in deze wereld waarvan ik denk: het is niet goed, het is niet fout, het is, uhhh, gewoon kut. Sorry, voor deze uitdrukking, maar dit is het enigste woord wat bij mij naar boven komt. Hoe ik het ook went of keer het is allebei niet wat ik wil.
Ik kan er een heel stuk overschrijven en dat zal ik zeker doen, maar dat bewaar ik voor een andere keer. 
Wat ik goed vind van Hartleys: ze steken het niet onder stoelen of banken. Ze zijn open en eerlijk. De bezoeker weet waar hij aan toe is. 
Einde van de farm tour, verder.

De volgende activiteit is een boottocht. 
De boot is aan de zijkanten dicht gemaakt met plexiglas, zodat we beschermd zijn tegen de krokodillen. WAT???? Die springen toch niet zo hoog. O, jawel dus. 
De boottocht gaat door een mooie lagune met heeeel veeeel krokodillen. Na even varen wordt de boot stil gelegd. De enthousiaste en grappige stuurman Mike haalt een bamboo stok tevoorschijn en hangt er een paar kippenhoofden aan. Hij laat de stok boven het water bungelen. De krokodillen kennen het ritueeltje en drijven al naast de boot. Er zitten een paar flinke joekels tussen. 
Één voor één proberen de krokodillen het vlees te pakken. Eeee, die komen ver uit het water. 

Halleluja voor het  plexiglas. 
Wat een prachtbeesten, maar wat een tanden, ieuw. Na de voedertijd varen we verder en maken het rondje af. Ik moet zeggen: erg mooi, zeker de moeite waard. Op naar de volgende activiteit.

De crocodile attack show, klinkt veel belovend. We mogen plaats nemen op een tribune die uitkijkt op een grote plas water met daarin, juist je raad het waarschijnlijk al, een krokodil van leuk formaat. Even later komt onze enthousiaste en grappige stuurman Mike aan. 
Hij verwelkomt ons en de show kan beginnen. De krokodil ligt in het water en er is een klein zandbankje waar Mike op gaat staan. Mike verteld over 'de krokodil' en zijn bestaan. Hij laat zien hoe een krokodil zijn prooi vindt, vangt en opvreet. Soms erg spannend, want Mike komt wel erg dichtbij de krokodil, maar we hebben een happy end. Mike wordt niet opgevreten. 
Een leuke en informatieve show. Dat vonden de meiden trouwens ook. 

En nu.... kangoeroes voeren. Een groot gedeelte van het park is voor de kangoeroes. Ze springen hier vrij rond. We mogen ze aaien en voeren. De meiden vinden het geweldig.

Na een tijd te hebben rondgewandeld gaan we verder naar de cassowary. Ook voedertijd. Er staan bakken met fruit waaruit we de cassowary door het hek mogen voeren. Met hun snavel pakken ze heel voorzichtig het stuk fruit uit je hand. Ze zijn wel kieskeurig. Het liefst eten ze druiven. Als we ze iets anders geven pakken ze het voorzichtig aan, maar laten het net zo gemakkelijk weer op de grond vallen. Misschien voor later. Er zit een medewerkster bij. Ze verteld over de cassowary en beantwoord al onze vragen over dit prachtig beest.

Als laatste is het voeren van de koala. Helaas mogen we ze niet zelf voeren, maar we mogen ze wel even aaien en..... 1 koala heeft een babykoala in haar buidel. Het kleintje komt even naar buiten en daar gaan de meiden weer in koor: ooooh, wat lief. Hihihi. 

Het park gaat sluiten, dus terug naar ons huisje. Onderweg nog even een tussenstop, want er zitten ontzettend veel kangoeroes op een grasveld. We willen graag dichtbij de kangoeroes, maar mensen van hier waarschuwen ons. Ze vertellen dat de kangoeroe mannetjes aan de agressieve kant zijn ivm de jonkies. We blijven dan ook maar van een afstandje de kangoeroes bewonderen.

Eenmaal in ons huisje ga ik aan de kook. Nou, ja aan de kook??? Jessa heeft hamburger als verjaardagsdiner uitgekozen. Lekker en makkelijk. 
's Avonds een film buiten op het grasveld gekeken, daarna zijn de meiden nog naar de speeltuin geweest en toen waren we allemaal bek af.