Dag 69, Saigon Chinatown and street life

Didi vertelt;

We moeten om 12.00 uur uitchecken en we vertrekken pas vanavond om 22.00 uur met de bus naar Dalat. Even een dagje overbruggen in Saigon zonder guesthouse dus. We mogen de tassen opbergen in het guesthouse dus die hoeven we gelukkig niet mee te slepen.

We besluiten na ons ontbijt naar chinatown te gaan. Meestal een heel druk deel van de stad mer vele marktkraampjes waar ze van alles verkopen maar chinatown in Ho Chi Minh is niets vergeleken met bangkok dus we lopen er 2 uurtjes rond en aanschouwen de drukte.

Ik eet er voor het eerst in mijn leven een broodje ijs, ja je leest het goed een broodje ijs. Helemaal niet verkeerd moet ik zeggen. Het is heel apart om te zien hoe mensen hier van alles en nog wat vervoeren op hun scooters. Alles kan en mag en je ziet echt maar heel weinig verkeersongelukken. Het lijkt wel een concurrentiestrijd met wie de scooter het meest beladen krijgt en ermee kan rijden.

Oeps iets te vroeg gezegd want op de terugweg met de taxi rijden we tegen een scooter aan. Ze roepen wat tegen elkaar en rijden weer door. Geen schadeformulier, geen politie etc. Gewoon nog een kras erbij en door knallen. Gino en chantal gaan nog even naar de volgende markt en wij laten ons afzetten in een park waar de kids wat kunnen spelen. We kunnen weinig omdat we de kamer niet meer op kunnen dus hangen we hier eerst een uurtje en vervolgens een uurtje in de mc donalds voor een lunch voor de kids en kunnen wij via wifi de reis weer wat uitstippelen. Zo komen we de dag wat rond.

We eten wat op het straatje bij ons guesthouse en vervolgens gaan we de tassen daar ophalen. Iedereen frist zich even wat op op de shared bathrooms en op naar de bus. Aangekomen op het kantoor bij de bus moeten we inchecken. Mr , but the bus has many taffic and not on time so you can not go zegt de dame tegen ons. We can bring you to other bus and then tou leave at 00.00 o clock but we bring you to bis. Ik zeg no we don't want other bus and we don't wanna wait till 00.00. You have to zegt ze. Let me speak to the manager en nog heel veel andere zaken kramen gino en ik eruit en we kjjken een beetje kwaad etc en in een keer kunnen we wel met de bus. De bus is toch op rijd of er zijn twee bussen of bla bla bla. 5 Minuten later blijkt dat er geen andere bus of zo was want er komen klanten binnen waartegen ze hetzelfde zeggen en ze hebben onze plaatsen dus dubbel geboekt. Wij hebben onze tickets dus ons kunnen ze gelukkig niets meer maken. Wanneer we bij de bus komen proberen die andere toch onze de bus in te gaan maar ze hebben geen ticket dus wij kunnen er in. We hebben de laatste rij want daar hebben we 5 plekken naast elkaar. Het zijn half zit/slaap plekken. Je kunt in elk geval niet recht op zitten. We zitten onder. Wanneer we onze plekken in kruipen krijg ik het aardig benauwd. Denk claustrofobie of zo want ik moet er  echt uit. Iedereen lacht zich natuurlijk kapot. Wat een kutplek man daar onder. Ik ga even op een andere vrije plek zitten om bij te komen en na een uurtje besluit ik bij de rest te gaan liggen. Het is een niet al te mooie bus met kapotte stoelen etc.

Tijdens de rit schrikt Joli zich kapot want er loopt een kakkerlak over haar been. Zo'n bus dus, hahaha. S'nachts moet Joli plassen dus ik loop naar de chauffeur en vraag of hij toilet kan open maken. No outside zegt hij dus hij stopt na 10 minuten. Joli moet buiten naast de weg plassen en vraagt mij hoe. Dat weet ik toch niet , ik ben een man. Pis maar wat we vegen het wel af met de natte doekjes. Joli trekt alle kleren uit en plast staand, hahaha. Gelukkig klettert alles recht naar onder en niet over haar benen. Daarna vallen we om 2.00 uur in slaap en worden we smorgens rond 05.30 uur wakker. We zijn aangekomen in Dalat. Gelukkig is het guesthouse al open en zijn er zelfs al twee kamers vrij ( normaal kun je pas rond 12.00 uur inchecken) . Het is echt een stuk frisser hier maar dat zal wel komen doordat het vroeg is. We verdelen de kamers tussen ons en Gino en gaan allemaal nog wat slapen. Wat een rit en ik ga nooit meer onder in op de laatste rij, dat is iets wat ik zeker weet.