Dag 84 t/m 89, El Nido Palawan, filipijnen

Filipijnen here we come

Vannacht om 23.00 uur gevlogen van hanoi naar manilla. Voor dat we weg konden vliegen was er een flinke commotie want om de filipijnen in te kunnen vliegen moet je een ook een uitgaande vlucht hebben geboekt. Gino heeft via zijn account een vlucht geboekt die we kunnen annuleren binnen 3 dagen maar daar trappen ze op De luchthaven niet in want we hebben geen betalingsbewijs en ze kunnen in het systeem zien dat we niet er in staan. Klote, daar sta je dan om 23.00 uur savonds op de luchthaven met je kids. Twee tassen zijn al op de band mee en er ontstaat een discussie die we helaas niet winnen. Geen uitgaand ticket dus niet inchecken. . Gelukkig schiet er na een uur een vriendelijke medewerker ons te hulp en zegt dat er een kantoortje is waar we refundable tickets (tickets die je kunt annuleren en waar je het geld van terug krijgt) kunnen kopen. Gino en ik gaan naar het kantoortje en we kunnen inderdaad een ticket boeken dat we kunnen annuleren. De enige kosten zijn dan €7 pp en we krijgen een handleiding hoe dit te doen. Die liggen er gewoon klaar dus blijkbaar gebeurt het vaker.

We kunnen nog het op tijd inchecken en eindelijk op naar de filipijnen. Wat een achterlijke regel trouwens dat je een een uitgaande vlucht moet hebben. Je wilt toch toeristen zo lang mogelijk in je land houden en geld laten besteden. Maar goed,  we komen om 5.30 uur aan op manilla en onze aansluitende vlucht is pas om 11.30 uur dus we moeten 6 uurtjes wachten. Het is echt een beetje klote want de kids zijn al de hele dag wakker en hebben tijdens de vlucht ook maar even kunnen slapen. Gelukkig vinden we een plekje waar de kids nog kunnen slapen en wij een bak koffie kunnen drinken. Af en toe stukje lopen om de tijd om te krijgen en dan kunnen we eindelijk weer verder vliegen naar puerto princessa op palawan. Het is een uurtje vliegen en dan op palawan moeten we nog een busreis van 5 uur nemen. De kids en wijzelf zijn kapot maar nog even doorbijten.

Wanneer we aankomen op de luchthaven zoeken we een minibusje. Het is in elk geval al heerlijk warm en dat is super fijn na de laatste twee weken in vietnam waar het savonds afkoelde. We stappen in de minibus waar nog 2 andere toeristen in zitten. In totaal zijn we nu dus met 9 man en de bus zit al aardig vol. Ons wordt beloofd dat we zo verder rijden tot el nido, een rit van ongeveer 5 uur. Na 500 meter stoppen we en wilt de buschauffeur er nog 4 man bij proppen. Dit pas nooit van z'n leven want er zijn geen plekken vrij. You can take child on your lap wordt er gezegd. I heb voor de kids moeten betalen dus hebben ze ook recht op een eigen stoel. De discussie gaat zo een kwartier door en er  ze proberen het nog 3 keer opnieuw. Er zijn inderdaad 11 plekken in de de bus maar twee plekken zijn precies 20 cm breed. Daar past nog niet een halve bil op leg ik hun uit. De discussie wordt iets heftiger en er wordt wat geschreeuwd. We zitten al krap en we vertikken het om 5 uur lang opgepropt te zitten in een bus waarvan de airco ook nog eens niet goed werkt. Op een gegeven moment wordt een van de medewerkers kwaad en slaat op de achterkant van de bus en vervolgens maakt hij de deur open en begint weer te schelden. De kids schrikken zich een beetje maar we schelden terug en we stappen met z'n allen de bus uit en eisen ons geld terug. We maken de achterkap open en laden onze tassen uit. Ze willen het geld niet terug geven en ze willen dat we met z'n allen in die bus gaan.

Zo gaat de discussie nog een half uur door en wij pakken de sleutel van de bus zodat ze niet weg kunnen rijden. Dit vinden ze niet leuk maar ik maak hun duidelijk dat de sleutel pas terug krijgen als ik mijn geld terug heb. Fuck off and get me a bigger bus. Na een half uur komt de dame die ons de tickets heeft verkocht aan en probeert de situatie te kalmeren en op te lossen. We moeten weer met z'n allen de bus in om te kijken of het echt niet past. Uiteindelijk worden de twee andere forse toeristen er uit gehaald en komen daar twee kleine Aziaten voor terug. Het resultaat is dus dat we nog steeds met 9 man in de bus zitten maar dat we nu meer plek hebben. Heeft dat nu 1,5 uur moeten duren ?? Ik begrijp er niets meer van maar geef hun de sleutel terug zodat we kunnen rijden.

Eindelijk vertrekken we en achteraf kunnen we blij zijn dat er niet meer mensen bij zijn komen zitten want het was echt een lange klote rit met 1000 bochten en hobbels en de chauffeur reed op de meeste wegen waar je  60 mocht gewoon 120. Bij wegversperringen waar je moest slalommen reed hij maar 80 en ik denk dat hij de banden voor de terugweg heeft moeten vervangen. Wat een idioot. Onderweg bij een tussenstop moest een van de Aziatische meiden kotsen. De kids vonden het reuze interessant. Waarom doet die dat mama, vroeg Jessa.

De natuur is erg mooi en ik vind het wel een beetje op de Molukken lijken. Nog geen grote huizen of dorpen of steden maar gewoon hutjes en heel veel natuur. Na drie plas en lunch stops zijn we er dan eindelijk. De plasstops hebben echt vieze wc's die je het liefste niet aanraakt maar wanneer je moet dan moet je. We komen aan in de donker en worden bij de busterminal gedropt. Tering wat een vermoeiende en lange rit. We zijn bijna allemaal meer dan 36 uur wakker en hebben af en toe in de drie uur durende vluchten even kunnen dutten maar deze dag was een pittige. We vinden na een half uur lopen eindelijk onze huisjes waar zita en niek ons op staan te wachten. Om eerlijk te zijn schrok ik mij kapot toen ik de huisjes zag en de prijs hoorde. Totaal niet in verhouding en dus morgen maar eens kijken bij daglicht, want de stroom werkte niet. Het was wel erg fijn om Zita, Niek en Kajo weer te zien. Even opgefrist en het centrum in gegaan om te eten. Op de Filipijnen rijden ze niet met tuck tucks maar met tricicles en jeepneys. Een motor met een overdekte zijspan eraan waar je met 5  personen in past. Eentje kan ook jog achterop de motor. Wel grappig dat zo elk land z'n eigen mini taxi's heeft.

El Nido is een erg gezellig dorpje met veel restaurantjes en uiteindelijk komen we terecht bij een leuk tentje aan zee waar we een heerlijke paella eten. Schrikken doen we wel nog want wanneer we de rekening krijgen merken we dat de Filipijnen een stuk duurder is dan de rest van Azië tot nu toe. We zijn te moe om na te kunnen denken maar de kennismaking met de Filipijnen was niet super. Nog een drankje gedaan en toen snel naar bed om flink bij te tanken. Poeh poeh wat een dag !

Palawan, El Nido 
We hebben op de Filipijnen erg slecht internet dus we kunnen niet echt veel verhalen uploaden. Even een samenvatting van onze dagen op El Nido. 

Wanneer we walker worden en ik naar het strand loop schrik ik mij kapot. Zijn dit de filipijnen? Dit kan toch niet. Het strand is van het resortje door prikkeldraad afgescheiden en het strand is eigenlijk geen strand te noemen. Dit is denk ik het lelijkste strand dat ik ooit gezien heb met veel steen, hondenpoep en afval en dat dan helemaal met prikkeldraad er om heen. Dit is niet wat je je voorstelt als je naar de Filipijnen gaat. Eens even het ontbijt proberen dat we in een klein tentje met allemaal hekwerk erom heen moeten bestellen. Dit is het ook niet echt en ik bedenk mij hoeveel we hebben gereisd om hier te geraken. Al met al bevalt het voor geen meter. De natuur is erg mooi en de mensen ook vriendelijk maar om nu €60 per nacht uit te geven om te slapen in een kamer waar de stroom het de helft van de tijd niet doet, een wc die niet doorspoelt en ik een gevangenis gevoel krijg van al het prikkeldraad, dat is niet wat ik zoek. Al snel blijkt dat alles in el nido heel duur is en er weinig tot geen betaalbare accommodaties zijn die ons het eiland gevoel geven dat we zoeken. We maken een plan om hier zo snel mogelijk te vertrekken over 4 dagen wanneer de vluchten iets goedkoper zijn. 

   
We beginnen maar eens met een stranddag op een in de buurt gelegen strand las cabanas wat erg mooi moet zijn. Wanneer we hier aankomen is het wel een mooi strand maar om eerlijk te zijn kan het strand niet tippen aan de stranden die we tot nu toe gezien hebben in Thailand etc. Het water is troebel en vol met wier en de kids vragen mij of we wel naar het goede eiland zijn gegaan. Ik had hun verteld dat we naar de Filipijnen gingen waar de mooiste stranden en het helderste water ter wereld was. Nou niet dus, in elk geval niet in El nido. 

We boeken dus maar een tour die ons de mooiste plekken van el nido belooft te laten zien.  Deze tour is erg mooi en we bezoeken twee lagoons met helder water, waar we door wat grotten kunnen kanoën. We nemen een super lekkere lunch op een klein strandje. De lunch is klaargemaakt op een kleine bbq op de boot en is echt super lekker. Zalm, mosselen, gevulde inktvis, rijst, fruit etc. Om je vingers bij af te lekken.

Oh ja we zien ook nog onze eerste varaan in een boom. We bezoeken nog een hele mooie snorkelplek waar het koraal super mooi is en je echt alle kleuren vis ziet. We zien ook nog inktvissen en de billen van Romaine zien onder water ook erg mooi uit , hahahaha. Als laatste bezoeken we een strand waar we nog even kunnen zonnen en relaxen in een hangmat en dan gaan we weer richting onze gevangenis. De boottocht is super en we beginnen de schoonheid van de Filipijnen te zien maar we zijn er nu drie dagen en het plaatje klopt gewoon niet. Alles is duur, je krijgt in verhouding totaal niet waar je voor betaald, je moet dagelijks op zoek naar een mooi strand en dan is het ook nog eens niet zo mooi. Wat valt dit tegen, maar kom op nog twee dagen en dan kunnen we weer weg. Klinkt heel negatief en dat is het ook. Snel wat alcohol drinken en naar bed. 

    
De volgende dag besluiten we met brommers de omgeving te verkennen en naar een ander strand te gaan. Het strand heet catnan beach en is 45 minuutje rijden. Onderweg zie je hoe mooi het eiland is en begrijp je steeds meer waarom er zoveel mensen positief zijn over Palawan. Catnan beach is geweldig mooi en heeft hele hoge golven. De huisjes liggen op het strand, zijn goedkoop en de sfeer is er super. Klote dat we al een vlucht hebben geboekt naar het volgende eiland want hier had ik wel een weekje kunnen zitten. Dit is wat je verwacht van de Filipijnen en we genieten volop van deze heerlijke stranddag. De kids en wijzelf ook hebben super veel lol met de golven. Je voelt je weer een kind en de golven dragen je meters ver als je op het goede moment weet mee te zwemmen. Echt heerlijk. Op het einde van de dag merk je dat de stroming erg sterk wordt en er moet zelfs een meisje gered worden door de Aziatische baywatch. Ze kwam niet meer terug gezwommen en raakte in paniek. Gino, niek en ik bezoeken Savonds nog een full moon party en hebben wat lol maar we besluiten het niet te laat te maken want we vliegen morgen naar boracay. 

Ja we worden ouder en verstandiger hahaha. Laten we hopen dat boracay wel zo mooi is als we verwachten en de prijzen etc. wel goed zijn zodat het plaatje weer klopt. 

Misschien zijn we wel te verwend en hebben we al teveel mooie dingen gezien? Nee geloof mij het plaatje klopt op Palawan gewoon echt niet. Oh ja vergeet helemaal te vertellen dat iedereen ook nog eens ziek is geworden en er een aantal flink hebben moeten overgeven en de schijt er als een waterval uitkwam. Lang leven de hygiëne in el Nido.

We besluiten de terugweg op te delen en twee dagen aangezien we weer 5 uur in de bus moeten, 1 uur moeten vliegen en weer 1 uur in de bus moeten en het grootste deel van de groep er niet lekker aan is. We overnachten na de dit keer veel betere 5 uur durende busrit in Puerto princessa in een super leuk guesthouse met mooie ruime kamers, michelle's pension.

Het heeft een super vriendelijke eigenaar een heel mooi zwembad, een speeltuintje etc. Ze brengt ons zelfs gratis naar het winkelcentrum en de volgende dag naar de vluchthaven om naar boracay te vliegen.