Dag 90 t/m 95 , Boracay, Filipijnen

Romaine vertelt: 

Maandag 13 februari 2017:

Onze reis ziet er vandaag als volgt uit: van Puerto Princessa vliegen we 's morgens naar Manila. Vanuit Manila vliegen we naar Kalibo, dan met minivan naar de haven en met speedboot naar Boracay. De reis is goed verlopen alleen hebben we in Manila 4 1/2 uur vertraging gehad, dus we komen pas laat (21.30 uur) aan bij ons guesthouse. Nadat de spullen op de kamers liggen gaan we nog even onder bij de bar wat drinken. Het guesthouse wordt gerund door een Koreaans stel. Zij zijn zelf nog aan het natafelen en hebben flessen met chum churum op tafel staan. Volgens hun is dit een heerlijke drank, dus wij bestellen ook een flesje. Het lijkt op sake, maar dan zachter van smaak en niet zo sterk. Het smaakt inderdaad niet verkeerd, dus we bestellen nog een flesje. Inmiddels liggen de kids in bed en ik drink het flesje chum churum mee leeg en kruip dan ook het bed in. Didi en Niek hebben nog energie en willen het strand zien, dus die gaan nog even er op uit. 

Dinsdag 14 februari 2017:

De volgende dag gaan Didi, Gino en Zita op zoek naar een ander guesthouse, want waar we nu zijn is het volgeboekt. Ze vinden er 1, La Isla Bonita, op White beach, station 3. Het strand is zo lang dat ze er het in 3en hebben gedeeld: station 1, 2 en 3. De ligging is super, de kamers zijn schoon en we hebben zelf een balkon met hangmat. Nadat we zijn gesetteld gaan we naar het strand. White beach, een lang, breed en super mooi wit zandstrand. Als we de zee in willen blijken er veel algen in te zitten. De zee kleurt er groen van, zoveel. Na wat zoeken op het web komen we erachter dat dit waarschijnlijk komt doordat in het hoogseizoen de riolering het niet aan kan en daardoor lekt in de zee. Klinkt niet zo gezond en aangezien we weinig mensen in de zee zien gaan we er maar niet in. 

Woensdag 15 februari 2017:

De volgende dag is een rustige dag. Didi, de meiden en ik gaan op het strand liggen bij een hotel waar de meiden gebruik mogen maken van het zwembad, ideaal. 's Avonds lopen we de boulevard over op zoek naar een restaurant. Op het strand zijn prachtige zandcreaties gemaakt, echt mooi hoe ze dit maken. Achteraf blijkt dat dit verboden is (er mag geen geld voor worden gevraagd) en de strandwacht maakt deze zandsculpturen telkens weer kapot, maar de mensen blijven ze toch maken. De boulevard is erg gezellig, lang en veel verschillende restaurants en bars. 

Donderdag 16 februari 2017:

Gino en Niek gaan vandaag duiken. Didi, ik en de meiden gaan met een taxi: tricycle (motor met iets dat lijkt op een zijspan) naar een ander strand. Eerst komen we bij een strand waar erg veel wind staat en de zee is vol met kite surfers. Echt vol, ik sta ervan te kijken dat er niemand met elkaar in de knoop raakt of botst. Aangezien het er echt hard waait besluiten we om naar ons strand terug te gaan, maar dan naar station 1. Daar aangekomen blijkt dat hier geen algen in de zee zitten. Hoe is het mogelijk? Het zelfde strand, dezelfde baai. Oké, het is wel een hele lange baai, maar dan nog: hoe kan het dat hier geen algen zijn. Geen idee en eerlijk gezegd maakt het mij geen .... uit, want het is warm en ik ben aan verkoeling toe. Echt heerlijk water en super helder, wauw. We blijven tot een uur of 7 op het strand en gaan lopend over het strand terug naar ons guesthouse. Volgens Didi is het over het strand veel korter dan over de weg. Hij heeft gelijk het is korter en mooier en gezelliger, maar het is zeker een strand wandeling van een half uur. Op de helft stoppen we bij een lounge tentje en drinken er wat. Er komt een jongen en hij zegt dat hij van een munt van 10 peso's een ring kan maken in nog geen 30 minuten, hier op het strand waar we bij zitten. Dat willen we zien en nadat we het eens zijn geworden over de prijs gaat hij aan de slag. Hij gebruikt een hamer, een vijl en een kleine beitel. Dit u's het resultaat. Hij is 27 jaar en verdient hier al 17 jaar zijn brood mee. Echt een knap staaltje werk. We lopen verder terug over het strand, eten nog wat en gaan dan naar de kamer. Daar kletsen we nog gezellig wat op ons balkon met Zita, Niek, Gino en Chantal. 

Vrijdag 17 februari 2017:

Vandaag gaan we met z'n alle toeren door Boracay. We gaan met een elektrisch open busje. Eerst even de accu verwisselen anders komen we de berg niet omhoog en dan op naar het hoogste punt van Boracay. Ondanks dat we een volle accu hebben rijden we de berg tergend langzaam omhoog, maar we komen er. Eenmaal daar moeten we nog heel wat treden omhoog (mijn benen verzuren ervan, ik mag wat meer gaan trainen). Het is hoog, er staat veel wind, maar het uitzicht is prachtig. Even lekker uitwaaien, we maken wat foto's en dan weer omlaag. Mijn benen voelen echt zwaar. Ik denk te weinig gedronken. Terug in het busje rijden we richting Yapak beach. Hier lunchen we en besluiten om daarna verder te rijden naar White beach en daar op het strand te gaan liggen. De zee is hier best wild niet echt iets voor de kids. Aangekomen bij White beach laten we ons afzetten bij station 1. Dat was ons zo goed bevallen. Het is er weer heerlijk, de kids genieten vol op en we blijven lang op het strand liggen. We lopen terug over het strand en we gaan met zijn allen wat eten bij een restaurant op het strand. Na het eten vervolgen we onze weg terug naar ons guesthouse. Juna koopt onderweg een selfiestick met standaard, want de meiden zijn veel aan het vloggen. Ze hebben een YouTube kanaal aangemaakt en willen hier filmpjes opzetten om met iedereen te delen. Als het zo ver is geef ik wel een seintje.