Dag 80, Cata Island Verkennen met de scooter

Romaine vertelt:

Vanmorgen werd ik al vroeg wakker. Ik kijk naar buiten; regen, dus terug het bed in. Rond 8.30 uur toch maar opgestaan, want het ontbijt duurt tot 9.30 uur. Het regent helaas nog steeds.

We willen graag een rondje eiland doen met scooters, maar met dit weer gaat die vogel niet op.

We ontbijten rustig en merken dat de regen minder wordt en het zonnetje zich steeds meer laat zien. Het rondje eiland gaat toch door. Rond 10.30 uur huren we scooters. Het zijn geen geweldige scooters, maar ze kunnen ermee door. Mijn scooter heeft al meer dan 500.000 km op de teller staan, dus dan kun je je een beetje voorstellen hoe die eruit ziet. Het belangrijkste is dat de remmen het doen en er zit nog wat profiel op de banden, here we go!!!

De wegen van Cat Ba zijn best goed te doen. Het merendeel is geasfalteerd, sommige wegen zijn erg hobbelig en er staat geregeld een bord langs de weg dat je moet uitkijken voor stenen die van de rotswanden afvallen. Er liggen dan ook geregeld van die afgebrokkelde rotstenen op de weg.

De omgeving is schitterend, veel hoge bergen, maar goed op de weg blijven letten voor een kuiltje of een stuk rotsblok.

Het eerste waar we stoppen is de hospital cave. Dit is een grot waar, tijdens de oorlog, de inwoners van Cat Ba konden schuilen. Van 1965 tot 1973 hebben alle inwoners hier geschuild. Dat waren toen zo'n 100 tot 200 personen.

Er liep een gids met ons mee door de grot en ik moet zeggen het was een indrukwekkende grot. Vooral met het verhaal van de gids erbij krijg je een goed beeld van hoe de mensen daar 8 jaar hebben geleefd.

De militairen hebben de grot bewoonbaar gemaakt voor al die mensen. Ze hebben er van 1962 tot 1965 aangewerkt om dit te bewerkstelligen en  ik vraag me af hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen.... Op een berg, in een grot, 3 verdiepingen creëeren, daar komt toch heel wat bij kijken, petje af.

Na de grot gaan we verder en komen bij een volgende grot uit. Gino en Chantal rijden alvast verder, wij gaan de grot in. Wel weer eerst entree betalen, zo'n €2,00 voor ons vijven. Volwassenen betalen, kids zijn gratis. Om bij de grot te komen moeten we ook hier weer flink wat treden beklimmen. Goed voor de beenspieren en dan komen we in een erg mooie grot met..... vleermuizen. Af en toe zien we ze vliegen.

De stalagmieten/ stalactieten glinsteren in het licht, erg mooi. Midden in de grot kunnen we een trapje omhoog en dan zegt Died: 'dames niet schrikken, maar kijk eens omhoog'. Nou, d'r beginnen er een paar te gillen. Boven ons allemaal kleine vleermuizen. Ik vind het een mooi gezicht, maar vooral Juna en Jessa vinden het spannend. Af en toe komt er een vleermuisje langs ons af gevlogen en dat maakt het nog veel spannender.

We lopen verder door de grot (mama moet wel voorop) en niet veel later staan we weer veilig buiten. Hup, de scooter weer op om verder het eiland te verkennen. Onderweg zien we Gino en Chantal bij een kleine tempel staan. Wij besluiten eerst verder te rijden en deze op de terugweg te bezoeken, dus even zwaaien en doorrijden.

We rijden totdat we niet meer verder kunnen en komen uit bij een pier met schitterend uitzicht op zee. Het is nu lekker warm, dus we genieten hier even, maken wat foto's en rijden daarna terug richting de kleine tempel.

Om bij de tempel te komen moeten we over een provisorische gemaakte houten brug, maar hij is wel stevig en ik vind het knap hoe ze deze brug in elkaar hebben geflanst. De weg naar de tempel toe is indrukwekkender dan de tempel. Even denk ik dat er achter de tempel een geheime grot ligt. De meiden gaan op onderzoek, maar het blijkt niet veel voor te stellen.

We springen weer op de scooter en we hebben inmiddels honger. We rijden door een klein dorpje en zien bij een, tja hier noemen ze het een restaurant' daar zien we Chantal en Gino zitten. We schuiven bij hun aan en eten samen onze lunch. Noodles en fried rice, daar kan weinig aan fout gaan, het smaakt goed. Tijdens het eten schuift een meid van 17 jaar bij ons aan. Ze woont tegenover het 'restaurant' en wilt graag Engels oefenen. Ze spreekt al heel aardig Engels, in vergelijking tot de meeste Vietnamezen op dit eiland, die amper tot helemaal geen Engels spreken, maar met handen en voeten EN geduld komen we ver.

Even gezellig gekletst met de meid en daarna weer verder gegaan. We rijden nog een heel stuk over het eiland. Het is een dag vullende tour. Onderweg komen we nog wat buffels, geiten en honden (veel puppy's, och wat schattig, de meiden willen er 1 meenemen) tegen en genieten van de mooie omgeving. Met de schemer zijn we terug en het is nu behoorlijk fris. We drinken er nog eentje in een barretje en genieten van de mooie zonsondergang.

Even opfrissen/ opwarmen en dan avondeten. Morgen gaan we een bootreis maken door Ha Long Bay. Dat houdt in: vroeg opstaan, dus op tijd naar bed.